Woda przeznaczona do celów spożywczych oraz gospodarczych może być pobierana zarówno z ujęć powierzchniowych, jak i głębinowych. W pierwszym przypadku konieczne jest jej dodatkowe oczyszczanie i uzdatnianie, taki sposób pozyskiwania będzie więc z reguły zarezerwowany dla zakładów przemysłowych lub przedsiębiorstw wodociągowych, które dysponują odpowiednią infrastrukturą. Na terenach, gdzie nie ma możliwości podłączenia się do sieci wodociągowej, jedynym rozwiązaniem okaże się wiercenie studni głębinowej. Przekonajmy się, jak działa studnia głębinowa i sprawdźmy, z jakich materiałów wykonuje się jej poszczególne elementy.
Sposobem na pozyskiwanie wody jest uzyskanie bezpośredniego dostępu do warstwy wodonośnej. Tradycyjnie stosowaną w tym celu metodą było przygotowanie studni kopanych. Sięgały na odpowiednią głębokość dzięki specjalnemu obramowaniu otworu przy pomocy betonowych kręgów, chroniących przed osunięciem się ziemi. Woda mogła napływać do studni przez jej dno, o ile znajdowało się ono poniżej górnej granicy warstwy wodonośnej. Wadą takiego rozwiązania jest to, iż nie nadaje się ono do czerpania wody z warstw położonych na znacznej głębokości. Inaczej jest, gdy w grę wchodzą studnie wiercone nazywane też głębinowymi. W podłożu wykonuje się wówczas otwór o znacznie mniejszej średnicy, w którym osadza się rurę osłonową, pełniącą funkcję zabezpieczenia przed naporem gruntu oraz powstrzymującą wodę pochodzącą z warstw położonych wyżej. W niej znajduje się rura filtracyjna, która schodzi niżej, do warstwy wodonośnej. Woda może być czerpana przez znajdujące się w rurze filtracyjnej otwory i zasysana za sprawą podłączonej pompy.
Rury używane do budowy studni głębinowej muszą być wykonane z materiału, który będzie odporny na obciążenia mechaniczne, a przy tym zagwarantuje, że do wody nie przedostaną się żadne zanieczyszczenia. W tym celu wykorzystuje się zwykle tworzywo sztuczne tj. polichlorek winylu. Stosowane rury muszą mieć atest Państwowego Zakładu Higieny.